VOB naar AVI Videoconverter

Het VOB-formaat (Video Object) is een bestandstype ontwikkeld voor DVD-Video, geïntroduceerd in 1995 door het DVD Consortium (nu bekend als het DVD Forum). Deze bestanden zijn in feite multimediacontainers gebaseerd op het MPEG-2-formaat, speciaal ontworpen om de inhoud van videodvd's te organiseren en op te slaan.

Een VOB-bestand kan gelijktijdig meerdere datastromen bevatten: video, audio (met meerdere tracks in verschillende talen), ondertitels en menu's. De video wordt meestal gecodeerd in DVD-kwaliteit met een standaardresolutie van 720×480 pixels (NTSC) of 720×576 pixels (PAL), terwijl de audio in AC-3 of DTS-formaat kan zijn. Deze veelzijdigheid maakt het een bijzonder geschikt formaat voor commerciële en persoonlijke dvd's.

VOB-bestanden worden gewoonlijk vergezeld door IFO- (informatie) en BUP- (back-up) bestanden die de metadata bevatten die nodig zijn voor de navigatie op de dvd, zoals de structuur van de hoofdstukken en afspeelinstellingen. Een bijzonderheid van VOB is hun grootte beperkt tot 1 GB, wat verklaart waarom een film vaak is opgedeeld in meerdere bestanden (VTS_01_1.VOB, VTS_01_2.VOB, enz.). Hoewel dit formaat nog steeds veel wordt gebruikt voor dvd's, is het geleidelijk vervangen door modernere formaten zoals Blu-ray voor high-definition inhoud. VOB-bestanden worden tegenwoordig ondersteund door de meeste mediespelers, hoewel sommige kopieerbeveiligingen soms hun toegankelijkheid kunnen beperken.

Het formaat Audio Video Interleave werd in 1992 ontwikkeld door Microsoft als onderdeel van hun Video for Windows-initiatief.

Deze multimediacontainer maakt het mogelijk om audio- en videogegevens gelijktijdig in één bestand op te slaan, waarbij ze verweven worden voor gesynchroniseerde weergave. De structuur, gebaseerd op het RIFF-formaat, biedt grote flexibiliteit in de keuze van codecs die voor compressie worden gebruikt.

AVI werd al snel een videostandaard in de jaren 1990 en begin 2000, met name gewaardeerd vanwege de brede compatibiliteit met Windows-systemen en het vermogen om een hoge videokwaliteit te behouden. Het ondersteunt verschillende resoluties en kan video's bevatten die zijn gecodeerd met verschillende codecs zoals DivX, XviD of MPEG-2, waardoor het veel flexibiliteit biedt aan contentmakers.

Ondanks zijn historische voordelen heeft AVI enkele technische beperkingen. Het ondersteunt niet native ingebedde ondertitels, hoofdstukken of geavanceerde metadata en kan problemen hebben met video's van meer dan 2 GB vanwege de indexeringsstructuur.

Deze beperkingen, gecombineerd met de opkomst van modernere formaten zoals MP4 en MKV, hebben het gebruik ervan geleidelijk verminderd. Desondanks wordt AVI nog steeds veel ondersteund door de meeste mediaspelers en blijft het in sommige contexten worden gebruikt, met name voor het archiveren van ongecomprimeerde video’s of de compatibiliteit met oudere systemen.